Aliş ile Zeynep'in destansı aşklarının romanı. 93 Harbi sırasında Plevne'nin Gazi Osman Paşa'nın katledilen yüz binlerin göç yoluna düşen milyonların hikâyesi...

Dün; Budin Estergon Kanije Uyvar Timaşvar Belgrat... Bugün; Niğbolu Ziştovi Yeni Zağra Gabrova Tırnova Kızanlık... Yarın Plevne Silistre Rusçuk Şumnu Sofya Filipe'de de mi aynı şey olacak? Daha sonra Edirne'de mi yaşayacağız bunları? En sonunda da İstanbul için mi ağıt yakacağız? Bu acılar bu utanç bu yüz karası neden ya Rabbi? Nerede hata yaptık?"

***

Bahar rüzgârı esmesinde bir ses yeşil duvak altından yükseldi ve kanat çırptı:
"Paşa babam! Aliş'imi gördün mü?"
Paşa şaşırdı babam diyen sahiplenişe suale ve sese:
"Bacım hangi Aliş? Bizim ordumuzda Aliş çok."
Kadın Paşa'nın Aliş'i tanımamasına şaşırmış gibiydi:
"Benim Aliş'imi eşimi" Sol kaşının üzerinde benleri var. Çok güçlü attığını vurur selvi boyluydu. Tuna boyuna gitti. Görmedin mi Aliş'imi Tuna boyunda?
Paşa boyun bükmüş sesinin her nefesiyle kendisinden "Aliş'ini gördüm" haberini bekleyen esrarengiz kadına baktı. "Görmedim" diyemedi. Gördüm diyerek ümit de veremedi. Ne yapsın bilemedi. Mitralyözler makineli tüfekler toplar on binlerce düşman askeri karşısında bir an bocalamayan Paşa şimdi çaresizdi.