'2000 yılı sonlarında yani İran mahkemelerinin mağdurlarını savunma işlerine başladıktan yaklaşık 10 yıl kadar sonra meslek yaşamımın en üzücü 10 gününü yaşadım. Yaptığım iş nedeniyle hemen -dayak yiyen çocuklar kötü evliliklerin tutsağı kadınlar siyasi mahkumlar- karşılaşmak benim için sıradan bir durumdu ancak bu defa karşılaştığım olay farklı türde bir tehdit içeriyordu. Yönetim 90'ların sonlarında onlarca aydının yaşamına mal olan önceden tasarlanmış çok sayıda cinayete kısmen suç ortaklığı yaptığını yakın zamanda itiraf etmişti. Kimileri işini yaparken boğulmuş kimileri evinde ölüme gönderilmişti. İki kurbanın ailelerinin vekâletini almış adli soruşturma dosyalarını görmeyi kaygıyla bekliyordum.'