Son nefesini verdi hayat.
Bizim için kurulan bu eski yıkık tiyatroda
Son perdesi oynandı oyunun.
Kayıptı alkışlar umutlar...
Yağmurlu havada toprak bir yolda
Yürüyüş yapan yapraklar gibi
Yavaş-yavaş soldu rengimiz.
Kalmadı ölüme doğru son çaremiz...
Ellerin tozlu raflara uzanmasıyla
Bir umut ve hasretle alınan eski albümlerin
Son kapağına geldik.
Yıllar aldı hatıraları bizden...
Ateşe atılan bir kâğıt parçası gibi
Yanarak inceden çığlıklarla
Rüzgâra karıştı parçalarımız.
Geç oldu ağlamak faydasız.
Şefkatten yoksun yetim gibi
Ölümüne sevdaların terkedilenleri gibi
Pişmanlığa ağlayarak umutsuzca
Kaybettik biz...