Evin holünde uzun bir zaman...
Kadın erkeğe gülümsüyor...
Erkek "bir oyun" olduğunu o anda seziyor...
Kadın pencere kenarına doğru gidiyor usulca...
Kadın kandırmacaları yaşamına ilke edindiğine
kendisi de inanmak istemiyor.

O anda anlıyor erkek kadının hasta olduğunu
o anda her şeyi fark ediyor...

Diyor ki:
"Boşunadır ağlayıp haykırman biliyorum
boşunadır ummak tükenmeyi..."