Sevdâya alışkın bu gönüller seni bekler
Son darbe de her cân o ölüm bûseni bekler !
Sevdâ denilen çölde çiçekler de tuzaktır
Vuslatı yakın sanma fizandan da uzaktır!
Ellerde avuçlarda senin ismin anılsın.
Gönlümdeki aşkın yine yoklukta sanılsın!
Yükselsin o rûhum göğe çıksın sana değsin.
Çektirdiğin âhlarla gönül gökleri eğsin !
Hakkın bizi halk ettiği toprak ne de paktır !
Herhalde bu yüzden ki mezâr taşları aktır !
Heyhat! Kara sevdâ denilen yol ne de dardır!
Aşk bitti mi dünyâ kelebek ömrü kadardır!


Mehmet Nuri PARMAKSIZ