Küçük bir kızın gözünde babası her zaman onun kahramanıdır. Kız çocuğu beş yaşındayken babası kapıdan içeri çikolatalarla girdiğinde bütün dünyayı da kucağında beraber getirmiştir. Yedi yaşındayken kocaman okul kapısından ilk adımını atışında babasının elini tutmanın verdiği sonsuz güven her şeyi başarabileceğinin ispatıdır.Oniki yaşındayken ilk hastahane ziyaretinde babanın: 'Her şey yoluna girecek. Sakin ol.' diyen sesini duymak kız çocuğunu sakinleştiren en büyük unsurdur. Aradan yıllar geçer ve siz artık yirmibir yaşına geldiğinizde ve geriye doğru baktığınızda geçen bunca yıla rağmen babanızın hala sizin kahramanınız olduğunu görürsünüz. Ve bir 'sevgililer günü'nde siz yalnızlığı içinizde hissederken babanızdan gelen tek bir mesaj yine gecenizin aydınlanmasına neden olur: 'Sevgilimin sevgililer günü kutlu olsun!'