Ertelemek bazen geri dönülemeyecek kayıplara neden olur. Biz durakladığımız zaman yaşam da duraklar bizi bekler sanırız. Ne yanılgı... Oysa yaşam biz gerekeni yapmadıkça bizden parçalar kopararak ilerler.

Onu iç dünyamda nereye koyacağımı bilemiyorum. O korkmadan sevebiliyor. Kim bilir belki bir gün bunu bana da öğretebilir. Belki de gerçekten Leyla bir özgecandır.

Açık denizde kaybolan bir kazazedenin bir tahta parçasına sarılması gibi o da rastlantının karşısına çıkardığı bu insanlara sarılıp hayatta kalmıştı. Meleklerin çocuğu Leyla...

Buradaki insanların çoğu yaşamın bir şekilde incittiği insanlar. Bir bakıma sürgünler barınağı burası... Umutlarını yitirenlerin son mekânları... Gün batımını yaşayanların buluştukları yer...