... Karşı apartmanın önünde bir çocuk iki elini ağzına boru yapmıs başını yukarı kaldırmış avazı çıktığı kadar "Anneee! Anneee!" diye bağırıyordu.

Üçüncü kattan bir pencere açıldı. Yarı beline kadar sarkan bir kadın "Çocuğum bana seslenip durma ben senin annen değilim!" diye bagırdı.

Çocuk "Teyze ben annemi çağırıyorum. Sen benim annem değilsen ne diye ortaya çıkıyorsun?!." diye diklendi.

Kadın bu kez "Çocuğum madem öyle ne diye bana seslenip duruyorsun? Annene seslensene!" dedi.

Bu sırada dördüncü katta açılan bir pencereden bir başka kadın başı göründü. Üçüncü kattaki kadın dördüncü kattaki pencereye bakıp "Sobe!" diye bagırdı; "Bu kez ben sobeledim!" Dördüncü kattaki "Hayır efendim saymıyorum!" diye çığlık attı; "Hile yapıyorsun! Yeniden başlayacağız!.."

Üçüncü kattaki elini yukarıya doğru sallayarak "Mızıkçılığın gereği yok!" diye söylendi. Sonra aşağıdaki çocuga döndü; "Şimdi üç yüz kırk üçe kadar yedişer yedişer say içinden bakalım!" dedi.

Iki pencere de kapandı. Çocuk biraz sonra "Üç yüz kırk üç!" diye bağırmaya basladı. Bu kez ikinci ve beşinci katlardan birer pencere açıldı...

Kalkıp eve gitmem gerektiğini anladım...