Ben sessiz yazar boyarım.
Onlar da sessizdir...
Kendine bakan okuyan yoksa yıllarca belki yüzyıllarca susacaklar.
Belki bir hün...
Belki de "hiç" olacak "anadan doğan toprakta yok olan bedenler" gibi.
Yazıyı ve rsimi öğrendiğim andan itibaren hep sevdim. Ekmek su kadar çizmeye ve yazmaya gereksinimim olduğunu biliyorum.
Günlerce haftalarca konuşmasam konuşma isteğimi duyumsamıyorum.
Ama; yazmak çizmek öyle mi?
İnsan alışkanlıklarından kolay kopamıyor
Tutkular yırtılıp çöpe atılamıyor...

Mebrure Coşkunsu
(Su Çoşkun)