"Hiçbir insan bir ada değildir" diye başlar John Donne ünlü (Hemingway'i de esinlendirmiş) "çanlar kimin için çalıyor" konulu vaazına.

Doğrudur. Bir ada değildir hiçbir insan; yapayalnız tek başına değil ama bazı insanlar adalı kişilerdir ve yalnızdırlar...

İsmet Değirmenci de onlardan biri; bir adalı ressam; ama burada gözlerini söze çeviriyor
şiir yazıyor.

Bir adada bir adadan yazılan şiirler hangi temellere dayanır?

Herşeyden önce Deniz'e: Deniz çevreler Ada'yı Ada Deniz'in içindedir O'nunla birlikte; ama O'ndan dolayı yalnız... Ada'ya gelenler Deniz'den gelirler; gidenler de gene Deniz'e
Deniz'den gideceklerdir.

Ada'da kalan yalnız kişi ise gene Deniz'e bakar bekler ya beklenen birisinin gelmesini; ya da tabii o gelmeyeceğine göre kendi çekip gitme zamanın gelmesini gene Deniz'e Deniz'den...

İsmet Değirmenci de öyle yapıyor: - Adalıların uğraşlarıyla ilişkileriyle oluşan Ada yaşamını çerçevelerken onun içine bir kişiyi özleyen yalnız bir kişi koyu yor bekletiyor çantasını alıp gidene dek Ada'dan Deniz'e...

ORUÇ ARUOBA