Yağmur Toplayan Çocuklar

onlara bakışlarınız neden diken
yaşamı omuzlamışlar onlar çok erken
sabahın köründe işe giderken
ben sokaklara çıkmaya korkarım
sokaklarda ışıl ışıl yanar gözleri
yağmur toplayan çocukların

olsa da gözlerindeki uçurumlar derin
o çocukların bize duruşları serin
öğreneceği çok şey var onlardan insanların
aç karın
yine de paylaşırlar bir lokma ekmeği
biz sürdürürken çocukları kirletmeyi

açlıktan beter düşer akşam üstlerine
yazarlar gül dalına
kuşların kanatlarına
gül dalında solar
kuşlarla uçup gider düşleri
günün kanayan yerinde
yağmur toplayan çocukların sevinçleri

yağmur toplayan çocuklar
bir kemik
bir deri
kanırmakları küçücük elleri
doğru yaşayacak kadar kocaman yürekleri
umutlarını da saklayamaz yırtık cepleri
sokağın birinde
önünüze çıkabilir her an
yitik gamzeleri
gökkuşağının yedi rengi onların gülücukleri

yağmur toplayan çocuklar
yüreğimin çiçekleri
sokakların gerçekleri
diken bakışlı insanlar
onlara da yüreklerinizi açın
yıkarlar yürekleri
belki de hüzüne gömülü yanaklarınızdan
bir kaç damlada kurutur sevgileri

Kamil Aydemir