Genellikle yetişkinler çocuk oyunlarını çocuklarının hoşça vakit geçirmelerine yardımcı olan eğlenceli ancak amacı olmayan etkinlikler olarak düşünürler. Oysa oyun çocuğun yaşamında önemli işlevi olan bir olgu ve çocuğun önemli bir görevidir. Oyun kendiliğinden ortaya çıkan hedefi olmayan ve mutluluk getiren serbest bir etkinliktir. Oyun çocuğun iç dünyasını dıştaki sosyal dünya ile birleştirmesine yardım eder. Gander ve Gardiner'e (1998) göre oyun sırasında çocuklar; duygu-hareket ve biliş becerilerinin birçoğunu vurgulamakta ve denetlemekte ayrıca kavramları toplumsal farkındalık ve toplumsal davranışları geliştirmektedir. Kısaca oyun çocukları eğlendiren ve grup içinde karşılıklı anlayış hoşgörü ve birbirine saygı göstererek yaşama duygularının temellerinin atılmasını sağlamaktadır.