intikam

siyaha boyanmış boylu boyunca ömrüm
Işık arar aşkta
kuşları cağırır gök mavisi gök
düşün başladığı yerde
yatar turna insanın ruhunda
kiyafetsizdir kelimeler
öyle yalın öyle cıplak
boğar insanı yanlızlıkla birlikte

ah ulu aşk
bilmez kimse bu çağda ruhunu

kanın cağrısına uymuşta çocuk uyur
geçmişin acısında kırlangıç öter
bir ulu ibadetir yaradana cocuğun gözyaşları

gölgesi düşer suya cocuğun
kan ağlamaktadır gökyüzü
yitirilmiş bir hayatın müziğini calar
ruh uyanır
bırakın beni çocuğun öçünü almadan
gitmem başka denizlere

sahne kararır
bir kelime dolaşır kainata sadece
intikam