Eğer hastalık olmazsa sıhhat ve âfiyet gaflet verir dünyayı hoş gösterir âhireti unutturur. Kabri ve ölümü hatırına getirmek istemiyor. Sermaye-i ömrünü bâd-ı heva boş yere sarf ettiriyor.

Hastalık ise birden gözünü açtırır. Vücuduna ve cesedine der ki: "Lâyemut değilsin başıboş değilsin bir vazifen var. Gururu bırak seni Yaratanı düşün kabre gideceğini bil öyle hazırlan."

İşte hastalık bu nokta-i nazardan hiç aldatmaz bir nâsih ve ikaz edici bir mürşiddir. Ondan şekvâ değil belki bu cihette ona teşekkür etmek eğer fazla ağır gelse sabır istemek gerektir.