BİRBİRİMİZİ YARALARIMIZDAN TANIDIK!
Neredeydin? Neden geç kaldın? Neden yüzün gülmüyor? Neden derslerin kötüleşti? Neden üzerine daha kalın bir şeyler giymedin? Baban duyarsa keser... Annen üzülür ağlar...
Bu sözler tanıdık geliyor olmalı. İşite işite kanıksa-yacaksın; zamanla karşılık bile vermeden sadece gülümseyeceksin bu sözlere. Ama zihninde yer edecek. İçindeki coşkuyu bastırman gerektiğine inanacaksın. Yoksa kabul görmezsin alaya alınırsın. Yoksa dışlanırsın yalnız kalırsın. Yoksa seni deli zannederler...
Çünkü sen hâlâ içten içe başkalarının senden daha iyi bildiğine inanıyorsun. Kabul et kendinden utanıyorsun.
Yüzleşmen gereken tek soru var aslında: Sen kendine değer vermezsen başkasının sana değer vermesini nasıl beklersin?