semah

ı
yüzümü sana açan kırk çiçekten biriyim
aynı denize dökülen kırk yarlı ırmaktan
boynumda solgun gölgezehirli sessizliğim
yoldan çıkmasın diye kendimi çağırmaktan
ıı
herkes kendine döner yalnızlık dediğimiz
ne acıdan giysiler ne bilinmeyen ada
susayınca varlığın kıyısına ineriz
adımız taş atımı bir anlık dalga suda