Türk dil ve lehçelerinde birincil uzun ünlülerin varlığı ilk olarak geçen yüzyılın ortalarında Otto Böhtlingk tarafından yazılan Yakutça grameri ile belli olmuştur. Gerçekten Böhtlingk'in pek doğru olarak tesbit ettiği gibi Yakut ünlü sisteminin en önemli özelliklerinden biri bu dilde uzun ve ikiz ünlülerle kısa ünlüler arasında fonomik bir zıtlık bulunmasıdır...
(Giriş'ten)