Hep seni yaşamak dururken
Denize çevirirdim yüzümü
Mavinin poyrazıydı kentimi yalayıp geçen
O günden sonra
Alabora olmuş sokaklarımla
Demirledim sesimi yalnızlıklar limanına;
Dönüşü olmayan öfkelerle yıkıp çıktım
Dilimin coğrafyasını
Sen ay düzlüğüm; kızıl yorgunluk
Uzağımda ışığın
Merceğin delik gözü.