Düşününce aslında dişe dokunur bir nedenim yok ölmek için. Yaşamak için de öyle... Hangi kafa karıştırıcı düşünür demişti o lafı; "Yaşama sebebi aynı zamanda iyi bir ölme sebebidir" diye. Bu düşünürlerin hâl-i pür-melâlimde hiç mi kusurları yok şimdi. Hep düşündürdüler yaşatmak yerine. Sorgulanmamış bir hayat yaşanmaya değmezmiş.Didik didik edince de elinde bir şey kalmıyor ki...

Hem dişe dokunur bir neden gerekir mi ölmek için? Yaşamak için gerekmediğine göre...
***

İntihar gibi bir yaşantıyı çok katmanlı bir ironi ve sonuna dek serbest bırakılan yaratıcı çağrışımın gücüyle anlatıyor İntihar Etüdleri Dairesi.Bireye yeterli alan bırakmayan merkezi-bürokratik devlet eleştirisinimodern bireyin yıkıcı iç hesaplaşmaları fonunda ve traji-komik bir dille yapan güçlü bir roman bu...

Bu roman daha çok kendi yaşamlarına bakmaktan korkmayanlar için.Ve tüm yıkıcılığına rağmen hayatın tarafını tutan bir kitap elinizdeki.Hadi artık bu defa korkmadan soralım kendimize:Hayatın bir anlamı var mı gerçekten ?