Halk şairlerinin yaşamı yaşanan yerlerin tarihi niteliğindedir. Akla gelen gelmeyen tarihçilerin bilerek ya da bilmeyerek aktarmadığı birçok küçük ayrıntıyı halk şiirinde izlemek ve bu ayrıntılar hak­kında belli ölçülerde de olsa bilgi edinmek olanaklıdır.

Türkülerin genel yapısı içerisinde incelendiğinde de görüleceği üze­re müziğin ve edebiyatın öteki türlerinin dışında halk şiirinde ya­şama ilişkin herşeyi belki en özlü ve hızlı bir biçimde izlemek ola­naklıdır. Halk edebiyatı ve türkülerin tarihine bakıldığında yaşamın herhangi bir yeri ve zamanında oluşan bir durumun (çoğu zaman beklemeksizin) şiire türküye yansıdığı görülmektedir.

Doğru ya da yanlış taraflı ya da tarafsız aktarılması bir yana tarih­sel ve toplumsal olaylar ancak belirli bir çoğunluğa ilgilendirdiğin­de kaynaklara geçmektedir. Ağızdan ağza dolaşan ve toplumun ge­nelini (doğrudan) ilgilendirmeyen daha çok yöresel olaylar böylesi belgelerde yer almamaktadır.

Burada birbiriyle ilişkili iki değişik gelişim söz konusudur. İlki yö­resel çoğu zaman da bireysel ya da en çok birkaç kişiyi ilgilendiren bir gelişmenin tarihsel belge niteliğine dönüşmesinin olanaksızlığı boyutundaki gerçektir. Öteki ise bunun tam tersi ve belki yalnızca bir bireyi ilgilendiren/etkileyen bir gelişmenin insan ruhunda yol açabileceği onarılmaz yaraları ya da anlatılmaz sevinci coşkuyu içinde barındırmasıdır.

Birçoğu bilinen bugüne gelen ilk örneğe yeniden değinmek gerekir­se savaş göç tarihsel dönüşümler doğal bir afet ve bunların ya­rattığı değişik boyutlardaki duyguların şiire/türküye yansıması ola­rak sıralanabilir. En azından böylesi örneklerin izlerine daha sıkça rastlamak olanaklıdır.