Sarışın ölümler sarkar şair ağaçlarından
Gözlerinde zaman yanıp söner
Çocuklar uzanır kısalır her savaştan sonra
Her biri bir ucundan tutmuş
Yeşil bir rüyayı çekerler dalların altına
Henüz düşmesin diye ölüm
İşte çocuklar daha ayak basmadan zamanın toprağına
Neden büyütmez artık hayat kimseyi
Herkesten uzak bir kendilik koparır neden
Vermek için yakın bir başkalık herkesi