Psikoanalizin kurucusu olan Avusturyalı nörolog yalnızca psikolojiyi değil sanat eğitim antropoloji gibi alanları da derinden etkileyen ve geniş tartışmalar yaratan psikanaliz kuramıyla 20. yüzyıla damgasını vuran düşünürler arasında yer alır.

"Hastayı konuşturarak tedavi" yöntemini geliştirdi Freud Hipnozun geliştirici iyileşmeler sağladığını görünce bu yöntemi bıraktı ve psikanaliz tekniğinin temel öğesi olan serbest çağrışım yöntemini geliştirdi. Bu tedavi yönteminde hasta bütünüyle gevşeyerek ve çağrışım zincirlerinin izleyerek düşünce ve anılan arasında dolaşıyor sonunda kendini rahatsız eden sorunla ilintili bir noktaya geliyordu.

Hastalar üzerinde çalışmaları sonucunda nevrozun temelinde cinsel çatışmaların yattığı konusundaki inancı pekişti. Hislerinin ise çocuklukta yaşanana sarsıcı bir cinsel deneyimden (aile bireylerinden birinin cinsel saldırısı) orataya çıktığına inanıyordu; pek çok hastanından benzer bir öykü dinlemişti. Ama sonra çok önemli bir şey keşfetti: Hastalarının anlattığı öyküler uydurmaydı ve böyle bir saldırıya hiç uğramamışlardı. Böylece çalışmalarının çocukluktaki cinsel fanteziler üzerine yoğunlaştırdı. 1897'de sistemli biçimde kendi kendini analiz etmeye başladı ve Odeipus kavramını geliştirdi. Yapıtında rüyaların temel işlevlerinin isteklerin doyurulması olduğunu bu isteklerin rüyada yoğunlaşmış ya da yer değiştirmiş biçimlerde dışa vurulduğunu ve bilinçdışı mekanizmalarla çeşitli simgeler biçiminde ortaya çıktığını öne sürdü.