"Şeyhimiz 'eğende doğradığım sadece cinlerin bir kısmıydı' dedi. 'Ben kestikçe daha çok artacakmış. Daha öfkeli saldıracaklarmış' ' Çare nedir ey Resulallah?' diye sormuş."
Gülsüm dehşet içinde kadının inanarak anlattıklarını dinliyordu. "Eeeee neymiş çare" diye nefretle sordu.
"Ne olacak günahsız sabinin rahmine musallat olan cin taifesinin yolunu kesmek için kızımın bir Allah dostu tarafından bakireliğinin bozulması gerekiyormuş."
"Neeee?" diye bir çığlık attı Gülsüm. "Allah'ın belası kızın daha on yaşında!"
Kadın Gülsüm'ün tepkisine bir mana veremiyordu. "Ne kadar itikadı zayıf" diye düşündü. Bir de Şeyh kızı olacaktı öyle mi? "İnanmıyor musun hanımım?" diye şaşkınca sordu.
Öfkeden tir tir titreyen Gülsüm sinirlerine hâkim olmakta artık zorluk çekiyordu. "Allah'ım... Allah'ım... Seni böyle mi kandırdı yoksa?" cümlesi tıslar gibi döküldü titreyen dudakları arasından.
"Kandırmak mı? Hiç olur mu hanımım? Taş olursun bak günahını alma o büyük Allah dostunun. Allah kendine asi gelenlerin azabını erteler ama bir Allah dostuna laf ettin mi anında bulursun belânı bak demedi deme. Babanız bunu bile ezilip büzülerek büyük bir edep içinde söyledi.