"Yavaş yavaş hudutları çiziliyordu. Nurcay Hanım'ın Ses dergileri Resimli Roman''ları hanımlarıyla beraber evden çekildi.
"Maniniz yoksa annem size gelecek" lâfları işitilmez oldu tek mani(a) Nergis'ti.
Yalnızca kendilerinin "Hayat'ı vardı. Hayat mecmuası. Ve pek acılaşmış sönmüştü.
 Sonra o da çekildi. Okuyacak kimse yoktu.
Sokak evler koca bir silgiydi üzerlerinden geçmişti.
Mahallenin kuşları başka diyarlara göç ettiler.
Beyazlar yeşiller maviler hicret ettiler. Sadece kara sarı vardı; karasarı.
Çay partilerinin sesi soluğu kesildi.
Lokalin bahçesi karanlıklara gömüldü.
Aynalar ve giysi dolapları ışımaz oldu.
Kahkahalar emin güvenli tavırlar yüksek doz övünmeler erkek-dişi saltanatlar başka evlere sapasağlam capcanlı kâşanelere kaçtı.
Derin yeis içinde kahırlı baharlar çarnâçar geri çekildi.
Nergis kara bir meleğe "Lütfen çocuklarımın mürüvvetini görünceye kadar bana izin ver." dedi.
Hâlbuki ölümcül takipteydi."

            "SARILMAK"; çetin sancılı bir süreçle karşı karşıya kalan bir ailenin hayata tutunma yaşama savaşından kesitler.