Bir anlık hevesle alıp birkaç ay ya da sene sonra 'bakamıyorum artık' demek istemiyordu. Uzun soluklu bir dönemdi bu. Sevimliliğini kaybeden ya da yaşlanan köpeklerini sokaklara barınaklara bırakıp terk eden canilerden de olmak istemiyordu. Otoyol kenarına atılmış vücudu kir pas içinde o kadar aciz ev köpeği görmüştü ki. Bu hayvanları ormanlık alana ya da yol kenarına atanlara şimdiye kadar lanet yağdırırken şimdi kendisi aynı şeyi yapabilir miydi? Bu insanlar gibi olabileceğini düşündüğünde kendini aşağılanmış hissetti. Bu öyle bir aşağılanmaydı ki Mete için dünyanın en soysuz davranışıydı.
Tüm köpekler sahiplerinden daha sabırlıdırlar ama sahipleri bunu bilmez.