Sustum.
Kelimelerin kifayetsizliğine kızıp çaresizliğimi gördüm.
Herkesin inandığı bir yalanı varken masallar anlatmaktan yoruldum.
Huzurunda kendimi kaybederken
Aklından geçenlerin yüreğime saplanmasına bir yabancı gibi uzaktan baktım.
Konuştukça kendime inandım.
Anlattıkça seni içime aldım.
Ellerin avuçlarımdayken
Ve ruhunu bastırmışken kanayan benliğime
Yüreğim parçalayıp göğsümü
Düşecek diye ayaklarının dibine
En kanayan haliyle;
Basıp çiğneyeceksin diye değil;
Görmeyeceksin diye her şeyin sen olduğunu
Korktum.
Sustum...