İnsanlara bakıyordu Selman Dedem.
Tanıdığı ama bir taraftan da hiç tanımadığı insanlara...
Bir selamlık tanışmışlıklarla tanıdığı kişilere yine tanıdığı kadarını; bir selamlık tanışmışlıklarını; selamlarını veriyordu.

Selman Dedenin soyut dünyasını maddelerden sekerek günlük hayata taşıran bir geçmiş...
Başarısızlığa sıkışmış bir varoluş ve bu başarısızlıktan duyulan mutluluğun çelişkisi...
Gözlüklerin gözünden sizlere ulaşan bir hikaye...
Tu¨m bunların yanında on dokuz yaşımdayken geleceğe yazdığım bir mektuptur aslında.
Edebiyata çırak durduğum en ateşli yılların ilk büyük meyvesidir bu kitabım.
Nesnel olamadım çünkü "kahraman"ın içindeydim...