Erkek gibi geziyordum artık. Saçlarımı sıfıra vurdurup giydiğim erkek pantolonu ayakkabısı ve kasketimle herkesi inandırır olmuştum bu halime. Babam bile hoşnuttu giyimimden. Ancak birileri "homo" diyorlardı bana. Anlamını bilmediğinden aldırmazdım. İşten ayrıldıktan sonra bir süre avare dolanıp durduk; aç susuz. Çalışmaya da niyetimiz yoktu. Dahası çalışabileceğimiz iş yoktu. Nasılsa babam adadan haftada bir geliyordu motoruyla Galata Köprüsü'nün altına. Babaydı o. Aç bırakmazdı yavrularını.
...
Ben eğitimsiz öğretimsiz çok şeyden mahrum yaşantımla gecekondoluyum. Şu var ki bu saydıklarım hiçbir organımı susturmaya neden olmuyor. Onca zaman konuşuyordum duyuyordum hissediyordum da kimseler bilmiyordu. Yazmaya karar verdim ben de biz gecekonduluların sesini duyururum ümidiyle cesaretimi korkularımdan aldım. Oysa gereksiz korkularımdan hep nefret ettim. Hâlâ devam eden korkularımsa yaşantım gibi tamamlanmamış inançlarım yüzünden!