Fazla veya eksik değil hiç kimse kendinden...

ve hiçbir zaman gökyüzünden mahrum kalacak kadar dibe vurmayacağız yaşarken. Bazen? insan düşebilir uçurumun dibine istemeden.

"işte öyle başladı? bu şiirlerin ben en dipteyken sımsıkı tutması ellerimden. Öyle bir tutmak ki! En uzağındayken bile? inandırmaktı gökyüzünün maviliğine."

Ufacık bir umuda inanıp da ona sarılmak uğruna? insan ayağa kalkınca? erişebiliyormuş gökyüzündeki bulutlara...

"teşekkür ederim? bana bulutları gösteren? sokak kitaplarına."