Bu kaçıncı cemredir gönlüme düşüyorsun
Nasıl bir baharsın ki hâlâ üşütüyorsun

Bir gece vardı bir de yalnızlığın efkârı
Simsiyah bezenmiştik o hüzünden tekrarı

Şebnem gibi düşeli gönlümün seherine
Ben bir ömrü bıraktım o zarif ellerine

Yaprak gibi çaresiz sükût gibi sessizim
Ah bir nefes olmasan herkesle kimsesizim

İçime akan nehir kalbimi ıslatansın
Sen kurumuş mananın yeşerdiği anlamsın

Aklın kördüğüm gibi helak olduğu durak
Sen her şeyin bittiği yerde başlayan tuzak