Ruh Kuramı:
- Sokratesçi Dönem: Bilgi ve erdem sorunları. Geçiş Dönemi: Mutlak ve değişmez olan ile değişen
arasındaki ilişki. Sofistlerin hazza dayanan düşüncelerine karşı iyi kavramı ile çıkma. Ruhun
ölümsüzlüğünün çıkışı.
- Ruhun bölümleri: Ruh üç bölümden oluşur (akıl irade iştaha=istek) Akıl bölümü bilgeliği arayan onun
peşinden koşan bölümdür. Bedende kafadır. İrade ise hayvanlarda da olmasına rağmen akla en yakın
bölümdür. Vücutta kalptir. Ruhun en geri bölümü ise iştahadır. Bedensel istekleri ifade eder. Vücutta bel altıdır. İştaha bölümü (yeme içme cinsel istekler) mümkün olduğunca zorunlulukların dışına
taşmamalıdır. Çünkü bu bölüme esir olan insanın istekleri bitmek bilmez. Bedenin ölümüyle idealar
dünyasına ruhun ancak akıl bölümü gider.
- Ruh-beden ilişkisi: Kratylos: Beden bir ruh için mezar da olabilir ruhun kendini açtığı bir işaret de
olabilir. Symposion: Yalnız bir bedeni sevmekle başlamak bütün bedenlerde ortak olan güzelliği
yakalamak sonunda kendine güzeli kavramak amacıyla da güzel ruhu sevmek gerekir. Phadion: Beden değişken geçici nesnelere yönelen tutkuları yüzünden ruh için bir engel oluşturur. Politeia: Beden eğitiminin amacı bedeni yok etmek değil ruh için yararlı bir hale getirmektir.

Bilgi Kuramı:
Menon dialoğundaki; (matematik konusunda en ufak bir bilgisi olmayan) köleye geometri sorusu çözdürme örneğinde de görüldüğü gibi Platon araştırmanın olabilirliğini felsefenin de olabileceğini ortaya koyar.
Felsefenin olabilmesi de (Sokrates'in savında olduğu gibi) erdemin bilgi ile aynı şey olduğunu söyleyen sav ile mümkündür. Platon'a göre bunun için dialektika gereklidir. Bilgiye götürecek adım dialektikadır.
Dialektikanın Platon anlamında 3 farklı döneme denk gelen 3 açılımı vardır:
- Tartışma sanatı. Soru-yanıtlarla varolan her şeyin değişmez özünü arama (Sokratik)
- Hipotezlerden yola çıkarak akıl yürütme
- Bir yöntem olarak bölme tekniği. Bölünemez olan bir türün tanımına ulaşana dek cinsleri türlerine
bölmek.

İdelar Kuramı:
Platon'un idealar düşüncesinde iki dünya vardır. Bunlardan birisi duyu organlarımızla algıladığımız "görülen dünya"dır. Görülen dünyada; oluşlar yokoluşlar tüm değişiklikler yaşanır. Gelip geçici ve ikincil bir dünyadır görülen dünya. Bu dünyaya dair bilgileri edinmenin ya da bu bilgilerin peşinden koşmanın pek de önemi yoktur. Daha doğrusu sürekli değişen bu dünyanın değişen bilgisinin insanlara bir faydası yoktur.

İdealar kuramının diğer bölümü ise "kavranan dünya"dır. Görülen dünyadaki (kötü olmayan) her şeyin
değişmeden sabit kalan bir ideası vardır ve tüm bu idealar kavranan dünyada yer alır. (Tam da burada
"kötülüğün ideası yoksa kaynağı nedir?" şeklinde bir soru sorulabilir. Kötülüğün kaynağı görülen dünyanın yeme içme cinsel istekler gibi hazlarına bulaşan bedendir. Ruh da bedenle etkileşim halinde olduğundan kötülük böyle oluşur. Zaten kötülüğün idealar dünyasında yerinin olduğunu söylemek yani onun değişmez bir idea olduğunu savunmak kötülüğün ortadan kaldırılamayacağı gerçeğini de beraberinde getirirdi. Bu ise iyi bir dünyayı düşleyen Platon için çelişik bir durum olurdu. Kaldı ki tüm dinlerin temelinde de bu vardır.

Kötülük tanrısal değildir. Sonradan oluşan bir bozulmanın sonucudur.) Kavranan dünyada yer alan idelar kendi içlerinde bir hiyerarşi içerisinde yer alırlar (en üstte iyi ideası vardır). Duyu organlarıyla algılanamayan ancak pek az kişinin akıl yoluyla kavrayabileceği bir dünya olan idelar dünyasının bilgisine ulaşmak için ise tek yol felsefedir.