Karanlık ve sonsuz bir boşlukta gözlerimi açtım! Karanlıktan korkan biri olsaydım kesinlikle çığlık atarak etrafta koşuşturup kendime zarar verebilirdim. En önemli olan şey sadece sakin kalıp neler olduğunu anlamaya çalışmaktır. Derin bir nefes aldım ve ellerimi öne uzatıp etrafı yoklamaya başladım böylece ellerim ile dokunabileceğim bir şeyler bulabilirdim.
Elimi nereye koymaya çalışsam boşluktan başka bir şey bulamıyordum ve yavaştan da sinirlenmeye başlamıştım. Buraya nasıl geldiğimi bile bilemiyor iken nasıl çıkacağımı bulmak gerçekten de çok zordu.
"Bana yardım edecek kimse var mı? Neredeyim ben ve buraya nasıl geldim?" etrafta dolaşıp yüksek sesle konuşmaya başladım. Belli mi olur belki biri beni duyarda yardım etmeye gelir ya da sorularıma cevap verir.