Ben senin Şenlet Öğretmen'in türkülerimde sen varsın
acılardan uzak dillerimde sen.
Yeryüzünün su kümeleri denli ışıltılı yüreğin
o sonsuz gücüme güç katan yüreğimle birleşirsin orada.
Akan suda sen yeşeren doğada sen başakta sen
meyvede bedende kökte ışıyan yaprakta
tomurcuklanmış çiçekte sen varsın gücünü gücüme
eklerim seninle yanık türkülerimin kaynağı
özleşir o güzelim ellerinle yaşamı kucaklamak için.
Yeniden doğar gibi olurum o yenilikler içinde.
Derslik çocuklarım karşımda iki büyük insan resmi
ikide bir gözlerim kayar onların gözlerine
yenidendoğuş izleri büyülenmiş o gözlerden
akar gözlerime ben aydınlığın Şenlet Öğretmen'i
durma çalış der bana bakışlarımı alınca gözleri.
Derslik sanki dar gelir bana pencerelerden yükselmiş gökyüzü
ak bulutlar güzün vurduğu ağaçlar
koyun ve kuzuların meleyişi
içime dolan bir ürperti taşır beni taşır
içimde kümelenmiş acılara kabuklaşmış yaralara.