Acılı bir kuşak bırakıyoruz ve cepleri sorgu dolu:
- Çocukları küçük kurşunla mı vururlar baba az acısın az kanasın diye; yorgun bir adam olurum değil mi büyürsem... Hem dargın geçmişine.
İnceden sürekli bir sızı şuramda benimkisi iyileşmeyen kağıt kesiği baba... Köpüren masum koyaklar da bilir iç açıların toplamını hiç bilmez mi iç acıları güze düşen yaprak doğadan insana geçer yeni gen olur yeni tür insan çocuğa.