Anarşistlerin geleceğe dair bir düş dünyasında yaşadıkları ve bugünün dünyasına gözlerini kapadıkları sık söylenen bir şeydir. Belki de bugünün dünyasını fazlasıyla görüyoruz; gerçek renkleriyle hem de. Yakamızı bırakmayan bu otoriter gerçek renkleriyle hem de. Yakamızı bırakmayan bu otoriter önyargılar ormanında baltayla dolaşmamızın nedeni budur.
Bizler ne hayal aleminde yaşıyoruz ne de insanları olduklarından daha iyi hayal ediyoruz onları oldukları gibi görüyoruz. Bu nedenle insanların en iyisini bile otoritenin uygulamalarıyla özde kötü kılındığını ileri sürüyoruz. İnsanın insanı yönetmesinden bu nedenle nefret ediyoruz.