"Daha hangi şâir hangi şiirde ne hakla betimlesin? Bir çıkar yolumuz yok orta yol da bulamayız seviyorum ulan seni! Tamam kabul biraz da faşistçe seviyorum seni nitekim ne şekilde ve "nece" olduğu önemli değil seni sevmek 'eylemi' tüm coğrafyaların ağzında aynı manayı yansıtmakta sevgilim seni molotof kokteyli atan çocukları seyreylerken seviyorum artık.

Sana o kadar cahil kaldım ki artık; neredesin? ne yaparsın? nasılsın? orada mutlu musun? Bilmiyorum.. Yollar var elbet biri sana gider bu yolların. Ben.. Ben gelemem. Yapamam yani anla yüreği kaldırmıyor adamın öyle her acıyı hele birde adam gibi adam olamamışken şu boktanlıkta -ki biliyorum çok kabayız şimdi güzel konuşan adamlara nazaran- Ki onlar bizim hayatımızı bize karşı gülümseyerek becermeyi çok iyi bilirler buna da saygı duyuyorum.