Ne kadar yürüdüm aynı karanlık köşelerden kaç kez dönüp durdumbilmiyorum belki de bir görünüp bir kaybolan o kadını arıyordum. Sonunda ayaklarım beni daha önce hiç görmediğim hiç geçmediğim bir sokağa taşıdığında kendime geldim. Dar ve karanlık sokağın nihayetindeki küçük bir pencereden cılız sarı bir ışıkla birlikte hafif bir müzik sesi sızıyordu. Yaklaştım kulağımı pencereye verdim...

"Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır
Yalnız senin aşkınla ruhum solacaktır
Son darbeyi kalbim yine ismin olacaktır..."

Meçhul bir sanatçı muhtemelen kendi çaldığı ud eşliğinde Yesari Asım Arsoy'un bu hüzzam şarkısını söylüyordu.