Şair bu ilk kitabında unutulmuş bozkıra şehre ve aşka ağıt yakar. Bir ağıt ki nakaratı yalnızlık olan. Bir ağıt ki hep o aynı rüzgârın soluğuyla.

Ben sevince
Dikkat kesilir kâinat
Ben sevince
Kulak kabartır ağustos böceği
Ben sevince
Daha bir nazlıdır gelincik
Ben sevince evet ben sevince
Umutlanır tanrı insanlardan yana