İkram Oğuz di romanê de derd û kulên şer û koçberîyê bi çavê Mîro û bi zimanekî zelal û herikbar vedibêje. Naveroka çîrokê li herêmeke Kurdistanê derbas dibe. Lehengê romanê Mîro wek sêwî çavê xwe li dinê vedike. Ji bûyîna wî şeş meh şûnde malbata wî koçber dibe. Di rîya koçberîyê de dîya Mîro bêçare dimîne û pêçeka wî di di bin dareke kêleka rê de dihêle. Xalê wî pê dihese û vedigere Mîro xilas dike. Mîro di xortanîya xwe da qirkirina Êrmenîyan bi çavê serê xwe dibîne. Di serhildana Şêx Seîd de tê girtin. Ji her du şerên cîhanê sax salîm difilite. Di jîyana xwe da ji şer û xwînrijandinê dûr disekine. Mixabin di dawîya emrê wî de ji bo gavek erdê vik û vala şerê navmalbatî derdikeve. Rojekê pismamê Mîro rîya Mîro dibire û wî dibe li serê çîyayê Şahwelat bi hespê wî ve girê dide û wan bi hev re dişewitîne. Xwelîya ku ji bedena wî û hespê wî şûnde dimîne tevlihev dibe û bi bayê payîzê re di nav deşt û zozanan de belav dibe. Xwîn xwînê dikşîne û ûrt û ocaxê pismaman diqele...

İkram Oğuz Miro'nun gözünden Kürt göçünü akıcı bir üslupla anlatıyor romanında. Olay Kürt coğrafyasında geçiyor. Romanın kahramanı Mîro'nun doğumundan altı ay sonra ailesi göç etmek zorunda kalıyor. Yolda annesi onu zor koşulların etkisiyle bir ağacın altına bırakmasına rağmen bunun farkına varan dayısı geri dönüp Mîro'yu alıyor. Mîro gençlik döneminde ise Ermeni katliamına tanıtlık ediyor. Şeyh Said ayaklanmasında yakalanan Mîro iki cihan harbi arasında daha bir çok olaya tanıklık ediyor ama hepsinden sağ salim kurtuluyor.

Mîro romanında en önemli olaylardan biri de belki de ilk vicdani retçi diyebileceğimiz bir durum yaşıyor. Askerin savaşta öldürdüğünün bilincinde olarak askere gitmeyi reddediyor.

Mîro aşiretinin beyi oluyor daha sonra hayatını değiştirecek onu ölüme kadar götürecek bir dizi olay yaşanıyor. Romanın sonunda Mîro atıyla birlikte yakılıyor külleri rüzgarla savruluyor. Kürtçe okurun bir elinden bırakamayacağı bir romandır Mîro.