Ey dünyayı bilmez! Dünyanın içini bilseydin onun kötü şeylerini almaya bakmazdın. Onun bütünü bir derttir; gelse insanı yorar gel­meyecek olsa üzer. Hakk'a karşı irfan sahibi olsaydın her şeye O'nun emri ile bakardın. Lâkin O'na karşı cahilsin. Ne Rasûl (s.a.v) Efendi­miz'i ne de diğer nebileri iyi tanıyorsun. Hele O'nun velî kullarını hiç bildiğin yok.

Yazık sana senden önce gelenlere dünya neler etti çoğunu bil­mektesin; ama hiç birinden öğüt aldığın yok. Dünyanın içinden çıkıl­maz sıkıntılı işlerinden kurtulmaya bak. Allah'tan bunu iste. Dünya­nın verdiği kisveyi çıkar ve hemen kaç. Nefse ait libası da çıkar. Hakk'ın kapısına yürü. En güç iş nefsin elinden kurtulmaktır; on­dan kurtulunca siva -Hakk'ın zâtından gayri- da kendiliğinden silinir. Bu hâl sivayı nefsin özü olarak anlarsan olur. Böyle ise nefsi bırakınca Rabb'ini oracıkta bulursun. Orada hemen nefsini O'na tes­lim et. O'na teslim olunca selâmeti bulursun.