Abdülhak Hamit Tarhan19. yy. yenileşen Türk edebiyatının bir başka terimiyle Tanzimat Edebiyatının ikinci kuşak sanatçıları (Recaî-zade M. Ekrem ve Sami Paşa-zade Sezaî ile birlikte) arasında yer almaktadır. Yenilik edebiyatımızın temellerini kurmaya çalışan ve Şinasi Namık Kemal ve Ziya Pa-şa'nın oluşturduğu birinci kuşak sanatçılarının açtığı yenilik çığırında yürüyen Abdülhak Hâmit her yeniliği denemeye ve uygulamaya girişen bu yolda durmadan yazan bir sanatçı kimliği ile karşımıza çıkar.
Abdülhak Hâmit'in yazı hayatının temelinde iki sanat dalı vardır: Biri şiir sanatı öteki tiyatro sanatı. Tiyatrolarında da ağırlıklı olarak manzum oyunlara yöneldiği ve o türü ön plana aldığı için sanatçının sanat derinliğinde "şiir" yatmaktadır diyebiliriz. Nitekim hem edebiyat tarihimizde hem de edebiyat çevrelerinde onun tiyatro yazarlığından çok şairliği öncelik almıştır.

Sanatçı sadece kendi sanat dünyası ile sınırlı kalmamış; sonraki dönemlerden özellikle Servet-i Fünûn Edebiyatına örneklik etmiş; edebiyat tarihimizde yalnızca yazdıklarıyla değil etkileriyle yetiştirdiği genç sanatçılar ile anılmış; kendine özgü sanatçı kimliği ile yer etmiştir