Ne yaparsak nereye koşarsak sonu hep aynı. Dermanın tükenince olduğun yere yığılıp acılarınla baş başa kalacaksın. Miden bulanacak kendinden. Kalkmak isteyeceksin çaresiz. Koşanlara bakıp hevesleneceksin kendini unutacaksın bir anlık tekrar döneceksin üzerine kustuğun et yığınına. Bakıp bakıp ağlayacaksın. Ağlayacaksın çünkü inanamayacaksın gülen koşan çıldıran dostları olduğunu zannettiğin bedeninin o hâle nasıl geldiğine...