Klasik Edebiyat ve Tasavvuf Tarihi alanlarında çok önemli yere sahip Abdülbâki Gölpınarlı Mevlânâ'nın her devirde ekmek su gibi ihtiyaç duyulan görüşlerini ve Mesnevî Divan-ı Kebîr ve FîhiMâFîh gibi şaheserlerinden seçmeleri bu kitapta bir araya getiriyor.

Şems-i Tebrizî'nin Konya'ya gelişinden önce Mevlânâ Celâleddin elli yaşlarında olgun ibadetle meşgul bir din âlimiydi. Medresede ders verir camide vaaz eder eli öpülür duası alınır bir mürşiddi. O zamanlar Mevlânâ'da rindlik tamamıyla gizliydi ve eğer Şems'le buluşmasaydı ne düşüncesinde ve ne de düşüncesinin yansıması olan şiirinde o coşkunluğu ve devrini çok aşan insanlık görüşü ortaya çıkacaktı.

Geceleyin ay ışığısın dudakta balsın şekersin. Yâ Rabbi Yâ Rabbi kimsin sen? Tamamıyla latif taze görülmemiş bir şeysin sen hâsılı.

Her an senden ululuk nur yücelik bizden de mal can ve baş. Alışveriş böyle olunca daha hoş daha güzel hem sen vermedesin hem sen almada.

Aşkından canımızı kurtarmanın imkânı yok. Yalnız elimizden gelen ölmek şeker gibi erimek. Elinden zehir içmek bile bize ab-ı hayata kavuşmaktır.

Ey Tebrizli Hak Şems'i sen cansın gönülsün sevgilisin. Hem rahatsın hem huzur. Hem dertsin hem derman.