"... Türkleştirme ameliyesi eklemlendiği her ideolojik yönlenimin tarihselliğinde verili bulunan pozitif işlevi ortadan kaldırıyor ve gerçeğinin sadece kötü bir kopyası olarak varkalmasını sağlıyor. İkincisi de bu 'millileştirme' çabasının sonucunda ortaya çıkan 'ürün' hem kastedilen millî oluşa hem de millileştirilen ögeye uzak kalıp sadece adıyla varolabildiğinden Türkiye'deki hegemonik bütünün takviyesine katkıda bulunuyor...
... İdeolojileri "Türkleştirme" çabasının 'yerleştirme' faaliyetiyle karıştırılmaması gerekir - yerlilik sadece bir durumun bakışın tecessüsün adı olabilir bunlara ilişkin ideolojik bir tutumun değil. Kaldı ki bir şeyi yerli kılabilmek için edimin nesnesindeki özgün ögeyi olduğu gibi korumak zorunludur. (...)
... İslâmcılık da hızla bir Türk ideolojisi olarak evrilmiş İslâmcılığın siyasal temsilcileri söylemsel itirazlarına rağmen bu evrilmeyi engelleme yönünde ciddi hiçbir adım atmamışlardır. İslâmcılık Türkiye'nin tarihsel geriliğinin çıkmazlarına yönelik eleştirel varoluşuyla bu geriliğin sahiplenmesiyle sonuçlanan bir kapanmanın ideolojisi olarak varkolmayı seçmiştir."