ah o umut!
bilir misin sevgili?
bir dağ köyünde bir çocuğun
elinde uçurtmasıyla beklediği 
rüzgâr değil umuttur...
ben umudu böyle bellemişim sevgili
duy beni!
sonra
sonra bir deli çocuk gibi işte
uçarcasına koşmuşum
gelincikler tarlasına
bir gelinciği koparmışım gövdesinden
damlayan sütünden
umut yazmışım ufuklarıma
kızıla kesmiş bir anda umutlarım
bir gün batımında 
kızaran nehirler gibi işte...