"suskunluğu dağları sarsıyordu denizlerin yerlerini değiştiriyordu mırıltısı bile bir evren yaratırken bunlara şaşmak tam ahmaklıktı abartıyorsun dedi Nobody haklısın dedi Dead Man nehirden büyük suya doğru sisin içinden çamura bulanarak sana ulaştım upuzundum tabutumda dudağımın kenarında yüreğin ıssız bir ölüm bizimkisi kendine habis kötülük çiçekleriyiz gereğinden ağır başlarımızı taşıyacak tek kovuk sustuğumuz yerde bu yakınlaşan karaltı bizi tümden koparacak mı şüphedeyiz yoksa olması gereken bu sefil gezegenin de hazmetmesi gereken özgürlüğümüz mü"
Ben kendinin varlığına ürkekçe sızmaya kurgulanmış
çocuksu bir unutuş...
Ama hep böyle kördünüz siz
Siyah kocaman
Bu boşluk gibi
Ama hep böyle kördüğüm siz...
Sen hepimizin yokluğuna cesurca bakmaya kurgulanmış
yetişkin bir anımsayış...