İslam medeniyetinin tesiri altında gelişen klasik Türk edebiyatı kaynakları bakımından da bu medeniyete sıkı sıkıya bağlıdır. İslam medeniyetinin temel kaynağı ise hiç şüphesiz Kur'an-ı Kerim'dir. Kur'an-ı Kerim hem fertlerin kendi düşünce dünyasının ve özel hayatının tanziminde hem de toplumsal hayatın şekillenmesinde tayin edici bir role sahiptir. Dolayısıyla tarihte İslam medeniyetinin güçlü bir şubesi olmuş Osmanlı toplumunun edebiyatında da Kur'an-ı Kerim'in önemli bir yeri vardır. Kur'an-ı Kerim klasik Türk edebiyatı mahsullerinin dil üslûp tür konu remiz ve mazmun bakımından en temel kaynağıdır. Profan diye nitelenebilecek şiirlerden doğrudan dinî meseleler bağlamında yazılmış eserlere kadar hemen hemen bütün klasik Türk edebiyatı mahsullerinde Kur'an-ı Kerim'in tesirini görmek mümkündür. Kuloğlu Şeyh Hacı İlyas [ö. 1068/1657-58] tarafından telif edilen Bâğ-ı Behişt doğrudan doğruya Kur'an-ı Kerim merkezli manzum bir metin olması bakımından söz konusu tesirin en üst noktasını temsil eden bir numunedir. Bâğ-ı Behişt klasik Türk edebiyatında sınırlı sayıda bulunan manzum tefsirlerin en sistemli ve en hacimlilerinden birisi olması bakımından da önemli bir eserdir.

Bu çalışmada tespit edilen dört nüshadan hareketle Bâğ-ı Behişt'in tenkitli metninin oluşturulması ve bu metnin tafsilatlı incelemesinin yapılması amaçlanmıştır. Çalışmanın giriş bölümünde Kur'an-ı Kerim'in klasik Türk edebiyatına kaynaklık etmesi meselesi ile ilk Türkçe mealler tefsirler ve manzum tefsirler konusu ele alınmıştır.
Çalışmanın birinci bölümünde Kuloğlu Şeyh Hacı İlyas'ın hayatı edebî kişiliği tasavvufî kişiliği ve eserleri hakkında ulaşılan bilgilere yer verilmiştir. Bâğ-ı Behişt'in nüshaları da yine bu bölümde tanıtılmıştır. Ayrıca Bâğ-ı Behişt'teki şiirlerin bir kısmının Şerîfî tarafından intihal edilmesi mevzusu da yine bu bölümde değerlendirilmiştir.