AYNALAR YETERDİ

Kırık dökük hayatların içindeyim
Eski eşyalar eskimemiş hayallerimiz var
Pencereler hep sana bakar
Kaldırımlar bile sen kokardın.

Hayatlar eskidi eskimeyenlerin içinde
Dumanı tütmeyen bacalar biriktirdi hep
Sevdaların gerçek olduğu insanlar gördüm
Ölüm bile acıtıyordu her canı...

Ayağı tutmazdı masaların
Sevdalar koyardık bir parça altına
Bir tabakta yerdik de şikâyet etmezdik hiç
Ve düşlerimizle avunurduk.
Düşünce gülerdik çocuklar gibi
Bir buse yeterdi seven yüreklere
Pahalı hediyeler bilmezdik biz
Aynalar yeterdi kendimizi görmeye...