"Ne var ne! Öldüm mü filan diye mi kontrol ediyorsun?! Allah kahretsin ki hâlâ yaşıyorum! Arayıp durma artık yeter! Yalnız kalmak istiyorum!" dedim bağırarak. Bekledim bekledim ve sonunda karşı taraftan ses geldi. "Dilhun?" Nefesim kesilir gibi oldu bir an. Çoktan kendime küfür etmeye başlamıştım bile. Hızla telefonu kulağımdan uzaklaştırıp kiminle konuştuğuma baktım. Telefonda ki Efgan Köşe'm yazısını görünce sanki sesini duymamışım gibi yine nefesim kesildi. Şaşkın bir şekilde telefona bakarken yine sesi ulaştı kulaklarıma. "Orda mısın? Dilhun?"