Aynaya  baktı
Güzel olan ne varsa yanaklarından akıyordu..
Tutamadı
Avuç içlerine sığmadı bir türlü kırılganlığı..
O o kadar  küçüktü işte. Bir o kadar da masum..
Ama yine de cesaretliydi..
Hep  en hafifini  en meşrebini seçti kelimelerin.
Ne dese ne söylese  hissettikleri karşısında az kalırdı çünkü
Avazı çıktığı kadar küfretmeliydi..

O o kadar yalnızdı ki
Ne kadar sevse iflah olmazdı teni..
Küçüktü bir kere güvercinler gibiydi yüreği
Dokunsan duracaktı bıraksan gitmeye meyilli..

Hayatı boyunca ip üzerinde  bir türlü yürümeyi beceremeyen bir cambazdı o
İpleri dolandı bir gün bacaklarına
İşte o gün bu gündür
Hangi ağır lafı  hangi cümleye satacağını
Dünyanın neresine sokup rahatlayacağını şaşırdı.
Yani
Küfretmeyi de beceremedi
Güzel  cümleler türetip kafiyesine denk hayatların içinde ölmeyi de...